Ik heb ooit toegegeven op de redactie van een uitgeverij van grafische vakbladen dat ik een nee/ja-sticker op mijn deur heb geplakt. Dat had ik beter niet kunnen doen. Het was vloeken in de kerk. Collega’s keken mij vol onbegrip en afschuw aan. Hoe kun je dat nou doen? Wil je onze industrie kapot maken?
Je mag blijkbaar als journalist met roots in de grafische industrie niet buiten je eigen parochie preken. Wij worden geacht ook ongeadresseerd drukwerk klakkeloos aan te nemen en zelfs te waarderen. Want de die hards in de krimpende, traditionele grafische sector houden angstvallig vast aan het idee dat er zoveel mogelijk drukwerk geproduceerd moet worden. Gelukkig zijn er steeds meer witte raven in de branche die er anders tegen aankijken. Grafische bedrijven die beseffen dat hun klant meer is gebaat bij een hoge respons op hun direct mailactie dan een extra pallet drukwerk. Een chique gedrukte uitnodigingskaart scoort in combinatie met een persoonlijke e-mail als follow up veel beter. De technische mogelijkheden om te personaliseren zijn er al lang, maar er wordt nog te weinig gebruik van gemaakt. Mijn stelling: drukwerk moet je alleen willen produceren als het zinvol is, effect sorteert. Daar vallen wat mij betreft de ongepersonaliseerde pakketten, die de postbode ondanks mijn ja/nee-sticker door de brievenbus propt, niet onder. Eigenlijk zou iedereen die de grafimedia een warm hart toedraagt een ja/nee-sticker op zijn deur moeten plakken.

In de journalistiek, niet altijd vooroplopend, zie je in de grafimedia gelukkig al enkele fraaie voorbeelden van online media. Een ervan is Blokboek.com waar ik sinds enkele jaren met collegajournalisten aan mag meewerken. Een titel die puur online is, en dan ook veel verder gaat dan alleen het traditioneel grafische. Dagelijks nieuws voor iedereen in de communicatie-industrie, van gadgets, cloudtoepassingen, interactief papier, 3d-printen tot …
Wie kan daar nou nee tegen zeggen?